Een overnameproces begint met een indicatieve waardebepaling van de aandelen van de verkoper. Bij deze indicatieve waardebepaling wordt uitgegaan van een standalone situatie, waarbij (nog) geen rekening gehouden wordt met eventuele synergievoordelen van een koper.
Waarde van de aandelen voor de verkoper
Op basis van de strategie die de verkoper zou uitvoeren wanneer deze de aandelen niet zou verkopen, wordt een indicatieve waardebepaling uitgevoerd.
Het verkopen van het bedrijf heeft voor de verkoper enkel zin als er een prijs boven deze waarde ontvangen kan worden. Slechts in dit geval creëert de verkoop voor de verkopende partij waarde.
De indicatieve waardebepaling dient derhalve voornamelijk als ondergrens voor de prijs bij een verkoop.
Discounted cash flow-bedrijfswaardering
De indicatieve waardebepaling vindt veelal plaats middels een discounted cash flow-methode. Bij een discounted cash flow wordt de waarde berekend door toekomstige vrije kasstromen te verdisconteren met de bijbehorende vermogenskostenvoet.
Zie deze pagina voor een (gratis) voorbeeld van een waardering van een fictief bedrijf.
Waarde van de aandelen voor de potentiële koper
Wanneer een potentiële koper – in vergelijking met de verkopende partij – hogere kasstromen tegen een lager risico verwacht te genereren, genereert hij meerwaarde. Hij kan dan een prijs boven de waarde van de verkoper betalen (premium) en zelf ook waarde met de deal creëren.
Deze meerwaarde komt voort uit beoogde synergievoordelen. Synergievoordelen liggen bij het combineren van bedrijven bijvoorbeeld in kostenbesparingen (kostensynergie), groeimogelijkheden (omzetsynergie) en/of verlagingen van risico (kostenvoetsynergie).
In de overnameonderhandelingen wordt in een later stadia aansluiting gezocht bij de waarde die het bedrijf voor de koper heeft, om zo het verschil tussen de waarde die het bedrijf voor de verkoper heeft en de prijs die de verkoper ontvangt bij verkoop te maximaliseren.